Peru - donderdag 15 oktober 1998
We staan al weer vroeg op voor de reis naar Chivay, een klein dorpje in de bergen. Het ligt in de Colca Canyon. De reis er naar toe voert over een kilometers lang grindpad.
De natuur is hier enorm indrukwekkend. Regelmatig komen we langs gigantische rotspartijen. Verder is het één grote zandbak. We schieten allemaal een rolletje vol.
Halverwege is een kleine nederzetting met een aantal huisjes. Een klein meisje komt kijken wie wij zijn.
We komen steeds hoger. Het hoogste punt op deze route is 4.825 meter boven zeeniveau! Jenny krijgt onderweg veel last van hoogteziekte. Ze wordt helemaal bleek. De chauffeur en onze gids Sonya schrikken er toch wel een beetje van. Ze geven haar wat alcohol voor op haar gezicht en om in te ademen. Dat helpt gelukkig snel.
We komen zelfs echte lama's tegen!
Ook in Chivay komen meteen enkele kinderen op ons afgerend. 'Foto! Foto!' roepen ze. We maken natuurlijk een paar plaatjes van ze.... maar ze blijken ervaring te hebben met toeristen. Ze houden meteen hun handjes op!
We hebben nu allemaal last van de hoogte, ook al is Chivay zelf weer iets minder hoog. De meesten krijgen vooral hoofdpijn. Ik voel me vooral duizelig, maar dat is al zo vanaf Arequipa. We besluiten 's middags maar een beetje bij te slapen, ook om aan de hoogte te wennen.
Aan het begin van de avond spreken we af om samen naar de warmwaterbron van La Calera te gaan om te zwemmen. Het water komt hier met een temperatuur van 85 graden uit de bodem! In het bad is het iets minder heet, het is echt heerlijk! Ze hebben er meerdere baden, alemaal vol met mensen. We liggen lekker een uur in het water te badderen en te babbelen.
De groep begint nu echt een groep te worden. We weten zo langzamerhand wel de eigenaardigheden van iedereen. Vooral Diederick raakt echt geliefd om zijn aparte uitspraken en gedrag. Ook de leus 'Avro maandag, de beste maandag' raakt al ingeburgerd. Zelfs Jenny (uit Engeland) kent hem al.
Otto vraagt aan Mike en Ronald hoe lang ze eigenlijk al wat met elkaar hebben. Ronald is tamelijk beledigd dat hij wordt aangezien voor een homo. Hij heeft zelfs geen homo's in zijn vriendenkring, laat staan dat'ie het zelf is... Diederick en ik werden in het begin volgens mij ook voor een stel aangezien, met name door Patricia. Vraag het dan ook gewoon als je het zo graag wilt weten.
We proberen in het dorpje nog een leuk restaurantje te vinden. We lopen wat over de markt, maar zien niet zo veel leuks. Het is ook best wel koud, we zijn moe en ik moet ook naar de wc. Dan maar terug naar het hotel. Daar is het warm en gezellig! We drinken en eten wat en er komt een Peruaanse muziekgroep die de stemming er echt in weet te brengen. We hebben zelfs gedanst!
