Peru - zondag 11 oktober 1998
We beginnen om 9 uur met een gezamenlijk ontbijt. Daarbij maken we een uitgebreide kennismakingsronde, waarbij iedereen iets over zichzelf vertelt. We zijn allemaal tussen 26 en 34 jaar oud. Ik geloof dat het meteen al klikt.
We ontdekken dat in de groep vier Nederlanders en twee Belgen zitten, een nogal Nederlandserige groep. Gelukkig praat Mike als Walloniër niet zo goed Nederlands, zodat we ook met hem Engels praten. We horen dat er later nog vijf anderen bij komen.
Na de kennismaking gaan we onze spullen inpakken. Om 11.30 uur komen de taxi's die ons naar het busstation brengen.
Onze taxi scheurt nog harder dan die van vrijdag vanaf het vliegveld! Mijn God!
Ik zit in de eerste taxi die aankomt bij het busstation. Precies als we aankomen, om 11.45 uur, rijdt er een bus weg. Het zal wel. Later blijkt dat dat de bus van 12.00 uur was, die te vroeg vertrok. Wat een bizar land zeg!
We besluiten een beetje rond te lopen. Even verderop is een markt waar van alles te koop is: schoenen, jassen, limonade en electrische apparaten. We slaan eten en drinken in voor onderweg.
Uiteindelijk nemen we een bus later, die om 14.00 uur vertrekt. De bus brengt ons naar Pisco, een klein dorpje langs de kust.
Ons hotel ligt midden in een winkelstraat. Tucan Travel heeft duidelijk de wat betere hotels uitgezocht.
Een paar kilometer verderop is een klein vissersdorpje. We gaan daar naar een sjieke tent om wat te drinken. We proberen ook een plaatselijk drankje, 'Pisco sour'. Dat wordt gemaakt van sterke drank met een beetje lemon en geklopt eiwit. Erg lekker.
We eten in een restaurant onder het hotel. Ik hoop iets 'echt Peruaans' te bestellen, maar het blijkt alleen een simpel lapje vlees met wat friet te zijn. Nou ja, jammer.
Na het eten gaat iedereen meteen naar bed. Omdat er lokale verkiezingen zijn geweest, is het feest in het dorp. Met Diederick en Otto ga ik nog even de stad in. Op het plein is een straatartiest bezig. Als hij hoort dat we Nederlanders zijn, maakt hij ons een beetje belachelijk. Vooral Diederick met zijn piekhaar. Hij zegt ook iets over 'dat we toch alleen maar komen voor Machu Picchu'. Dat moeten we nog maar zien.
We slapen nauwelijks: er wordt tot diep in de nacht gefeest in het dorp.
