Guatemala - donderdag 2 december 1999
We staan opnieuw vroeg op, we vertrekken deze keer om 4.30 uur. Zo twee keer achter elkaar vroeg opstaan is moeilijker dan één keer. Gelukkig slaap ik met Wolfgang op één kamer en word ik toch nog wakker. En wéér op tijd!
Met dezelfde chauffeur als gisteren gaan we naar het vliegveld van Guatemala City, ongeveer een uurtje rijden. In de auto slapen we nog wat. het is nog rustig op de weg. Pas in de stad wordt het wat drukker. De chauffeur geeft ons meteen een toeristische tour door de stad.
Gail vraag ons geld voor de luchthavenbelasting. Wolfgang wordt boos, volgens hem moet GAP dat betalen. Hij zegt nog nèt niet dat Gail het in haar eigen zak steekt. Zij reageert wel geprikkeld. Uiteindelijk blijkt in de voorwaarden inderdaad te staan dat het niet inbegrepen is.
We vliegen naar Flores, een klein eiland-stadje in het Petén-Itzà meer. Eigenlijk is het geen eiland, want het is met een brug aan het vasteland verbonden.
Als we aankomen regent het! En we keken zo uit naar de zon en de warmte. Het mag niet zo zijn... De medewerkers van de luchtvaartmaatschappij wachten ons op met paraplu's.
De regen is snel voorbij, maar het blijft wel bewolkt. In Flores is met dit weer niet zo veel te doen. We komen eerst even wat bij in een restaurantje met prachtige klassieke muziek. Heerlijk rustig. Ze hebben heerlijke yoghurt met honing, goed voor de zieke buiken. Er liggen eenpersoons-puzzels. Je moet alle pionnen wegslaan en er dan één overhouden. ik kom niet verder dan drie losse pionnen.
We zijn bang dat we morgen te weinig tijd zullen hebben om alles in Tikal goed te kunnen bekijken. We lezen dat je na 15.00 uur een kaartje kunt kopen dat de volgende dag nog geldig is. We kunnen er nu dus al heen, op kosten van GAP. We huren en busje en gaan er heen. We gaan met z'n vijven: Maria is ziek en blijft in het hotel.
Tikal is gróót! De ruïnes liggen enorm verspreid, met veel jungle ertussen. Behalve ruïnes zien we dus ook veel prachtige bloemen, planten, dieren en vogels.
De ruïnes zijn hier heel verschillend. Een paar hebben mooie inscripties, veel zijn maar voor een deel gerestaureerd. Het mooiste en daarom ook het bekendste zijn de grote tempels, tempel 1 t/m 4.
We beklimmen tempel 4. Daarvoor moet je een aantal gammele houten trapjes op. Een hele klim, maar het uitzicht is hier prachtig! Vanaf hier zie je het hele junglegebied Petén en natuurlijk ook de andere grote tempels.
Op tempel 3 kijken we naar de zonsondergang. Nou ja, voor zover dan, want er zijn veel wolken aan de horizon.
De Nederlanders vallen altijd op tussen de mensen. Eén stel zit op de rand van de ruïne met een gids te praten over het leven hier in de tijd van de Maya's. Echte Hollanders met een complete outfit uit de Nomad-winkel.
Een ander stel zit midden op het platte stuk hardop over hun relatie te praten. Als de jongen luid zegt "dus het gaat je alléén om de seks", willen mijn groepsgenoten natuurlijk weten wat hij precies zei. Ze kunnen niet geloven dat iemand dat zomaar in het openbaar durft te zeggen. Ze denken dat het stel vast erg zal schrikken als ze merken dat ik ook Nederlands ben. Maar als ik in het Nederlands vraag of zij weten waar de uitgang is, zijn ze totaal niet verbaasd. Overigens weten zij ook niet waar de uitgang is, ze liepen juist achter ons aan omdat ze dachten dat wij het wel wisten. Gelukkig zijn er genoeg bewakers die ons in het donker de weg kunnen wijzen.
Voordat we weggingen uit Flores had ik nog mijn was naar de wasserette gebracht, samen met die van Gert. Gail is bereid ze op te halen, voor het geval we niet op tijd terug zijn. alles lekker schoon en fris voor maar 20 quetzel! we blijken overigens toch nog op tijd terug te zijn.
's Avonds eten we in het gezellig restaurantje, waar we eerder op de dag ook al ontbeten. Vanochtend was het rustig, met mooie klassieke muziek, nu is het er meer jazzy.
Op de WC hangt een nogal opvallende kalender. De maanden zijn opgesierd met alle mogelijke seksuele standjes. Mijn groepsgenoten raken er niet over uitgepraat.
