Guatemala - dinsdag 30 november 1999
Ik slaap uit tot 11.00 uur, heerlijk. Daarna ga ik Antigua in. Overdag heerst er een prettige, rustige sfeer. Mensen wandelen wat rond, genieten van de zon en praten wat.
Ik ontbijt (lunch) in een klein restaurantje aan de rand van het grote plein. Ondanks de mooie ligging komen hier bijna alleen Guatemaltezen. Terwijl het absoluut geen vies of ongezellig restaurant is. Ze verkopen hier heerlijke tosti's, die als sandwich op de kaart staan. Je kunt ze ook aan een balie langs de straat kopen.
De meeste ijsjes hier zijn van Ola, al heet het hier Wall's. In Mexivco was het nog Holanda. De ijsjes heten wel gewoon Magnum, Cornetto en Solero. Er is ook een ander ijsje, met een brok chocola van binnen. Die neem ik. Vreemd dat ze die niet hebben in Nederland.
Op het grote plein staat een enorme nep-kerstboom. Mensen laten zich hier graag fortograferen. Wel gek, zo'n zonnig land waar je in je T-shirt in de zon, uitkijkend op een kerstboom.
We kijken al bijna niet meer op van hoeveel kinderen hier moeten werken. Bijna alles wat op straat te koop is, wordt aan de man gebracht door kinderen. Als een Israelisch stel een praatje maakt met een paar kinderen en ze een suikerspin geeft, zie je opeens weer het kind in ze.
Onderweg terug naar het hotel kom ik Wolfgang tegen. Hij weet een Duits koffiehuis vlak bij het hotel. We praten uitgebreid bij, bij een kopje heerlijke espresso. Daarna ontmoeten we de rest van de groep. we drinken samen wijn in de kamer van Gail.
Gail neemt ons mee naar een "leuk restaurant". Ze heeft "voor de zekerheid maar gereserveerd. Met zulke grote groepen is het altijd nogal moeilijk een tafel te krijgen", zegt ze. Hmm.
Het restaurant is best gezellig ingericht en ze draaien Spaanse muziek. Het is er wel helemaal leeg en stil. Ongezellig.
Als ik mijn eten krijg is het helemaal koud. Dat van Liz ook. We laten het opwarmen, maar het is nog steeds niet lekker. Het zou gevulde peper moeten zijn, maar het is meer een soort schnitzel, maar dan nogal slap. We zijn flink teleurgesteld.
Liz vraagt wat de korting van 66 quetzels op de rekening is. Gail zegt geschrokken dat dat voor haar maaltijd is. Eigenlijk wisten we het al, dat tourleaders gratis eten als ze een groep meenemen naar een restaurant. Nu het eten zo slecht is (en duur!), zijn we er tamelijk boos over.
Als we teruglopen, zien we op een straathoek een groepje muzikanten. Het is echt spontaan, erg sfeervol en erg goed. We blijven een tijdje staan kijken.
