Guatemala - zondag 28 november 1999
Ik word om 9.00 uur wakker, als de hele groep op het punt staat te vertrekken. Vreemd dat we dat niet gewoon hebben afgesproken. Nu moeten ze op me wachten - en ik kan er volgens mij niks aan doen.
We maken vandaag een bustocht naar Chichicastenango (ze zeggen hier 'Chichi'). Dat is een stadje op zo'n 40 km van Panajachel, met een enorme markt. Veel toeristen gaan er per touringcar heen, wij nemen de 'chicken bus' oftewel de gewone lijnbus voor de bevolking.
Echt gewoon is het niet: werkelijk alles wordt hier vervoerd per bus. Complete inventarissen voor marktkraampjes gaan, in doeken gewikkeld, mee op het dak van de bus. De bus vertrekt pas als hij echt vol is, maar onderweg stappen er ook nog mensen in. Lekker proppen dus.
De markt is erg mooi. Het eerste stuk is vooral op toeristen gericht, maar er worden wel mooie spullen verkocht: kleden, maskers, T-shirts en nog veel meer. Je kunt hierbij flink afdingen: de helft van de oorspronkelijke prijs is heel normaal.
Een eindje verderop is een kerkje aan een plein. hier is het een drukte van jewelste. De sfeer is erg apart.
De kerk is heel bijzonder. Er komen bijna geen toeristen. Het gebouw is op zich niet zo speciaal, het is zelfs opvallend lelijk en simpel, maar met kleden die vanuit het plafond omlaag komen, wordt een heel bijzondere sfeer gecreëerd. Overal zijn mensen kaarsjes aan het branden. er worden ook bloemblaadjes gestrooid, die vervolgens besprenkeld worden met (speciaal) water. Ondertussen wordt onafgebroken gebeden. Ik zit ademloos 10 minuten te kijken en te luisteren.
Het gedeelte van de markt voorbij de kerk is veel minder toeristisch. hier worden groenten en fruit verkocht, maar ook allerlei huis- tuin- en keukenspulletjes zoals zeep en lampen.
Er is ook een grote markthal. Hier wordt op iedere vierkante meter wel iets verkocht.
Hier is ook een gedeelte met allemaal restaurantjes en etenskraampjes. Ik besluit hier te lunchen, ook al zal het niet allemaal even hygiënisch zijn.
Deze keer moet ik op de rest wachten. Omdat ik niet wist hoe ver het was, ben ik maar bijtijds terug gegaan. Liz en Wolfgang hebben meer tijd nodig om souvenirs te kopen. Terug nemen we opnieuw de chicken bus.
Deze keer gaan we weer met z'n allen eten, in het restaurant waar ik gisteren met Wolfgang at. Na het eten gaat gail terug naar het hotel, Wolfgang en Liz gaan even e-mailen.
Met Maria, Laura en Gert raak ik aan de praat over relaties. Maria vertelt over haar laatste relatie en waarom ze daar een eind aan heeft gemaakt. als Liz en Wolfgang terugkomen praten we met z'n allen door. Eigenlijk is iedereen enorm open. Opvallend hoe boeiend het is om best wel erg persoonlijke dingen te horen over mensen die je nog maar zo kort kent!
Nadat Laura en Maria zijn vertrokken, schakelen we over op spelletjes. Liz en ik spelen Black Magic. Wolfgang heeft na een tijdje als eerste door hoe het werkt.
We lossen ook de vreemdste
raadsels op, waarbij we de toedracht moeten raden
van:
· een duiker die dood in een bos
ligt
· een naakte man in een veld met alleen
een strootje in zijn mond
· een auto die bij een hotel stopt en
die zijn eigenaar dan veel geld kost
