Mexico - donderdag 25 november 1999
Ik word om 10.00 uur wakker. Geen wekker gezet, we zouden vandaag toch lekker rustig aan doen. Ondanks mijn dronkenschap van gisteren gelukkig géén kater.
Ik zie niemand van de groep, dus ik ga lekker mijn eigen gang. ik breng mijn vuile was naar de wasserette, zoek een plek om te ontbijten en scharrel lekker wat rond.
Het restaurantje waar ik ontbijt (eigenlijk is het meer lunch) is klein en eigenlijk wel smerig, maar de mensen zijn aardig en het eten is goed. Er zit een hele groep Mexicanen naast me te lunchen, maar ook wel een paar toeristen. Ik ben toch een beetje bang dat ik nu wel eens ziek zou kunnen worden, maar er gebeurt niks.
Op een markt koop ik twee bandjes met lokale muziek. Ik zoek nog naar de vlotte Latino die je in taxi's wel hoort. Dit zijn bandjes met smartlappen en met ballades van een zangeres. Beide volgens mij wel populair hier.
Ik probeer naar huis te bellen, maar om de een of andere manier lukt dat niet. Volgens de gebruiksaanwijzing moet je voor Europa 98 + landnummer bellen, maar dan krijg ik op alle nummers die ik probeer een in gesprektoon. Met 00 werkt ook niet. Morgen nog maar eens proberen.
Aan de rand van de stad is bovenop een heuvel een schattig kerkje. Een flinke klim, maar het uitzicht is er mooi.
In de kerk zit een man uitbundig te bidden. Ik sluip naar binnen en luister een tijdje. Het interieur blijkt overigens foeilelijk te zijn.
Onderweg naar het hotel vind ik een winkel met boeken en video's. Onder meer een video over de belegering van San Cristóbal door Zapatista-rebellen in 1994. Lijkt me erg interessant en het kost bijna niks. 60 pesos, zo'n 15 gulden.
Gisteren zag ik T-shirts met opdruk van de Zapatista's. Die had ik ook wel willen open, maar nu zie ik ze niet meer.
Ik koop maar weer eens bananen. Ik krijg m'n wasgoed heerlijk fris, gestreken en opgevouwen terug.
Terug in het hotel hoor ik pas dat de anderen bijna allemaal op een tour langs indianendorpjes in de buurt zijn gegaan. Klinkt erg leuk, de verhalen zijn ook erg enthousiast.
We gaan eten in dezelfde zaak waar we gisteren dronken zijn geworden. Eindelijk eens echt lekker. Ik kies ook zowaar eens het goede gerecht uit.
Liz ontdekt dat geld gestolen is uit de envelop die ze bij het hotel in de kluis had laten stoppen. Grote paniek, het moet immers iemand van het hotel zijn geweest. Als ze zegt dat ze de politie er bij haalt, wordt haar beloofd dat alles vergoed wordt door het hotel. De pesos krijgt ze meteen, de dollars morgen. Ze is er wel flink van geschrokken. Juist in een kluis verwacht je dat het veilig is.
We kletsen met z'n vieren nog wat na in de hotelkamer van Liz. Ze zit in een ander gebouwtje, aan de andere kant van een enorme tuin. Het leuke is dat de kamers in dit hotel een open haard hebben, het hout ligt al opgestapeld. Het is erg gezellig en de warmte komt nu ook goed uit.
